وات د فاز؟!

به نام او

کوارتت بتهوون تو گوشم می چرخه و می چرخه و هر بار یکم از تمرکز از دست رفته رو بهم بر می گردونه ... حس می کنم یه لحظه از خواب الودگی فاصله می گیرم و لحظه ی بعد گیج تر از قبل در حال نوشتن ... گاهی حواسم کاملا معطوف سحر ویولن میشه و گاهی کاملا درگیر واژه هام ... احتمالا الان متوجه شدی که دارم در مقابل خواب با تمام وجود مقاومت می کنم ... کلا وقت خواب که میشه اصلا نمی تونم تحملش کنم ... باید بیاد سریع و بی درنگ منو ببره؛ اصلا تحمل انتظارو ندارم؛ اینکه چشمامو بزارم رو هم تا هرو قت دلش خواست بیاد ... الان تا اینجای پست که اومدم هنوز دارم با خودم کلنجار میرم که می خوام کجا منتشرش کنم! ... احتمالا همین جا ... خیلی خسته ام و حس و حال پست جدید اینستاگرمو ندارم ... الان یه اهنگ دیگه پلی کردم که از اون کوارتت نایس بتهوون اکتیو تره ... نمی دونم چی بگم واقعا ... بدجور بین اینجا و اینستا گیر کردم ... درسته یه حرف هایی هست که می تونم اینجا بنویسمشون ولی اینستا چی ... اصلا از انا که بگذرم حال الانم بنظر خودم خیلی دیدنیه! دندونامو نخ کشیدم و همه چیز واسه خواب کاملا اماده اس؛ فقط باید این لپتاپو خاموش کنم و بپرم تو تخت ولی هی مقاومت می کنم ... انگار مرض دارم :)) دلم می خواد از خودم توی تلگرام فایل صوتی منتشر کنم ولی هر چی فکر می کنم نمی دونم بجز خوندن از روی کتاب و یا شعر به صورت دکلمه دیگه چیکار می تونم بکنم با صدا؟! اگه میدونی راهنماییم کن پلیز ... همین الان اهنگ رو قطع کردم چون واقعا دیگه از شدت خواب نمی شنوم چی میگه ... الان دارم خودمو تو دلم دعوا می کنم که اخه لانتوری واقعا وات د فاز؟! خب برو بخواب ... دارم با سر می رم تو لپتاپ و به قول اقام مارلون: ایتس سو ردیکیولس! ... وااای خوابم برد شب بخیر ...