هزارتو/2 :)

به نام او

لطفا این تکست رو با طعم یه والس ملوی دوست داشتنی به انتخاب خودت بنوش مخاطب جان :)

همین الان مست و سرشار از هوای مطبوع تیرماه و وینستونی که زدم سو نایس ام و اومدم یه چند سطری رو در حال لذت بردن ازوالس ملویی که خیالمو به پرواز درمیاره بنویسم ... همینطور که دارم می نویسم از نبضم ... توی گردن و مچ دست هام عطر تند و تلخ ادکلن مردونه ی گرم بلند میشه و حس دلپذیری رو تو دلم می ریزه مخصوصا که با عطر سیگار هم تو اتاق ترکیب شده ... اووووم (یه نفس عمیــــق) بی نظیره ... خب یک هفته ی شلوغ و پر ماجرا گذشت ... و خیلی اتفاق ها افتاد ... و من تو این فاصله خیلی چیزها یاد گرفتم و خیلی ایده ها برای نوشتن به دست اوردم و البته سوژه های ناب! ... امروز روز قلم بود و به افتخارش یه داستان ناتمام رو شروع کردم و تو اینستاگرمم پست کردم. می خوام تا هرکجا که میشه ادامه اش بدم ... با فرم و حالت بداهه، همینطور که امروز کاملا بداهه شروعش کردم ... می خوام این قدرت تخیل رو به چالش بکشم ... تو این هفته یه اتفاقاتی افتاد و یه دلی از من لرزید که می دونستم بعدش پشیمون میشم و همینطور هم شد و خیلی این چند روز تلخ گذشت ... همه ی اون خوشی چند روز اول تا اخرین روزی که بود، زهرمار شد و خب پیش بینی کرده بودم. حالا انگار کم کم دوباره دارم به زندگی عادی برمی گردم. لامصب من خیلی پتانسیل عیاشی دارم و این هم خیلی خوبه هم بد ... :)) نباید بذارم دیگه ضربه بخورم ... انگار ادم بشو نیستم :))) بهرحال که خداروشکر هرچی که بود گذشت ... هه، حالا اون امشب بعد از سه چهار روز یادش افتاده بود واسه من تو دایرکت، قلب بفرسته! اول حواسم نبود داشتم تایپ می کردم، یعنی نمی فهمیدم دارم چیکار می کنم. داشتم همه ی افکارمو تایپ می کردم، ناراحتی و دردی که تو این چند روز از دستش کشیده بودم، ولی بعد قرارم با خودم یادم اومد و به جبران همون چندتا پیامی که دید و جواب نداد منم قلبشو قلب بک ندادم! و دیگه هم از این خبرا نیست ... ولی یک سوژه نابِ درجه یک شد واسه نوشتنم که فکر می کنم به احتمال خیلی زیاد تو این داستان ناتمام ازش استفاده می کنم ... جااانم الان که دارم تند تند تایپ می کنم این والس واقعا منو مست کرده با عطر ادکلن و سیگار ... اوووم، هی نفس عمیق می کشم و تو دلم حس های خوب می ریزه ... حس و حال قشنگ، حس و حال نویسندگی و اینکه من بالاخره هر چه زودتر یکی از کارهامو چاپ می کنم و به ارزوی دیرینه می رسم ... ایجانم ... این یک هفته که نبودم، فقط ننوشتم ولی می اومدم اینجا و وب هایی که دوست داشتمو می خوندم و لذت می بردم. حتی وب هایی رو می خونم که از نویسنده هاشون ممکنه خوشم نیاد یا دلمو شکسته باشن! ... بهرحال بنویسید و بنویسید ک خیلی از شماها هم با این قلم قشنگی که دارین نویسنده های اینده این ایشالا :) واقعا بلاگ نویسی رو دوست دارم و لذت می برم از همه ادم هایی که می نویسن و انقدر مارک دارن :) ... ایجاانم وقتی به اینجای والس می رسه که پیانو و ویولن با هم میکس میشن دلم می خواد وسط این نوشتن پاشم وسط اتاق تانگو برقصم مثل اغلب شب ها، با یه وینستون تو دستم و حلقه ی نقره دوست داشتنیم تو دستم راست، و هی چرخ و چرخ و عوض کردن پاها و دلبری دست ها ... ای جان دلم ... شاید همین الان مخاطب جان، بگی که خب این اهنگ ها رو با ما هم شر کن، لذت ببریم. می دونی، اهنگ هامو شر نمی کنم چون برام حکم ناموسم و دارن بعد از کتاب هامو دیگر چیزها :) ... "زندگی واقعا بدون موسیقی، بی شک یه اشتباه بزرگه!" نیچه ی بزرگ :) ... این حس خوبی که من دارم می دونی می خواد چی بگه؟! می خواد بگه وقتی قلبتو دنبال کنی و به ندای درونیت گوش بدی همیشه خوشبختی ... حتی اگه به خیلی چیزها نرسی یا مثلا ارزوهای خیلی بزرگ، اما همیشه یه چیزایی برات می مونه که احساس خوشبختی کنی ... مثل من که الان پا میشم یه دست تانگو می رم با این والس دوست داشتنی ... می دونی مخاطب جان اگه از جنس خودمی دوست دارم نظرمو باهات شر کنم ... ما زن ها تو هرجایگاهی که باشیم خیلی بالاییم و قابل ستایش، و بنظرم باید حسابی و کاملا حواسمون به خودمون باشه ... من نمی گم خودمونو ارزون نفروشیم. من می گم: "ما زن ها، هرگز نباید خودمونو بفروشیم، چون ما شاهکار خلقت ایم، تکرار نشدنی و بی همتا. باید خودمونو مثل یه چیز مقدس دوست داشته باشیم و ستایش کنیم..." من نمی خوام بگم جنس مرد لولوئه و ما رو می خوره. من خیلی زخم خوردم از مردها ... همه جورشونو دیدم. خیلی درد کشیدم اما هنوز هم می گم اگه با هزارتا مرد دیگه مواجه بشم که زخم بزنن من اعتقادمو به مردهای خوب از دست نمیدم ... چون واقعا هستن ادم های خوب، درسته کمیاب ان ولی به وجودشون باور دارم ... این دنیا خاکستریه ... یعنی هم خوب داره هم بد هم خاکستری! باید بگردی ادم خوب ها رو پیدا کنی، بدها رو هم داشته باشی چون خیلی واسه یاد گرفتن و خیلی چیزهای دیگه به درد می خورن ... اگه ادم خوب هم پیدا نشد، میدونی، اشکال نداره فقط باید راه و رسم این تنهایی اگزیستانسیال رو بدونی ... بدونیم ... بدونم ... من واقعا به این معتقدم که این روزها خیلی از ادم ها حال دلشون خوب نیست و همه رو بازی میدن ... فقط می خوان زخمی کنن ... همه وجدان پاک من و تو رو ندارن مخاطب جان ... میان و میرن و دردهاشونو، غم هاشونو، دو گانگی ها و تموم سنگینی هاشونو رو دوش من و تو می ذارن و میرن ... اونوقت از ما وقت یه باور شکسته می مونه یعنی شکسته تر و له تر از دیروز ... گاهی فکر می کنم ما باید عمیقا از باورهامون محافظت کنیم اما وقتی خیلی عمیق می شم می بینم که این مورد اصلا امکانش نیست چون ما نمی تونیم از مواجه شدن با ادم ها جلوگیری کنیم یا متوقفش کنیم ... دارم یاد می گیرم تو همین تنهاییم بهترین زندگی رو واسه خودم بسازم و به اهداف و ارزوهام برسم و پیشرفت کنم. همیشه ادم خود ساخته ای بودم و هرچی یاد گرفتم و به هرجا رسیدم از خودم بوده ... می دونی، من بشدت با بتهون جانم موافقم :" من نیومدم به این دنیا که خوش بگذرونم، من اومدم کارهای بزرگ انجام بدم:) " ... من اومدم تا یه نویسنده درجه یک باشم ... یه استاد زبان لاتین و در اخر یک پیانیست و نقاش ... من اومدم تو این دنیا تا فقط و فقط جای خودم باشم و دین ام رو به این جهان ادا کنم ... من اومدم تا از خودم خاطره و رد خوشی به جا بذارم ... من امده ام تا لحظه های ابی را دیوانه وار تجربه کنم! :) ... برای نوشتن ادامه ی این داستان ناتمام هیجان دارم ... می خوام لا به لای کتاب ها و نوشته ها دنبالش بگردم و برم ببینم این شخصیت تا کجا می خواد تکثیر بشه و منو تا کجاها با خودش و تخیلش همراه می کنه! :) ...